Μαμάδες καλησπέρα!

Είμαι η Μυρτώ Κάζη, είμαι μαμά δύο παιδιών, του Οδυσσέα και της Ιριάνας και ταυτόχρονα εργάζομαι ως δημοσιογράφος. Έχω δύο δικά μου sites και περιοδικά το Yes I Do και το BOOM ενώ αρθρογραφώ και στο προσωπικό μου blog και φυσικά, όπως προστάζει η εποχή είμαι πολύ active στα social media, ως μαμά κυρίως! 

Με τα παιδιά μου έχουμε περάσει πολλές ταλαιπωρίες και περιστατικά, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλες τις οικογένειες, όμως η χρονιά που πέρασε θεωρώ πως ήταν η πιο δύσκολη, η πιο απαιτητική και σίγουρα η πιο διαφορετική χρονιά για εμένα αλλά και για όλες τις μαμάδες.

Θα ξεκινήσω λέγοντας πως θεωρώ πως δεν υπάρχει πιο δυνατό ον από τη μάνα. Οι γυναίκες από τη στιγμή που θα δουν τις δύο γραμμές στο θετικό τεστ εγκυμοσύνης, μεταμορφώνονται σε σούπερ ηρωίδες. 

Και βέβαια θέλω να σας πω πως στο τέλος του λόγου μου θα σας πω και κάτι που ζήσαμε πρόσφατα και μου απέδειξε για ακόμα μια φορά τη δύναμη της μαμάς.

‘Ολες έχουμε ιστορίες να διηγηθούμε, προσωπικές ή όχι, που αποδεικνύουν την αστείρευτη, την ανεξάντλητη δύναμη της μάνας. Της γυναίκας που αντέχει, δεν λυγίζει, δεν παραπονιέται και τελικά τα καταφέρνει όλα!

Η φετινή χρονιά όμως έφερε μια τεράστια αλλαγή.

Η ζωή μας άλλαξε τολμώ να πω στο 100% και αυτό ήταν καθολικό. Αφορούσε και αφορά όλες τις οικογένειες αυτής της χώρας, ίσως και του πλανήτη, που αναγκάστηκαν υπακούοντας στην παγκόσμια συγκυρία να αλλάξουν. 

Και πάλι όμως, άλλαξαν αλλά είχαν τον μαγικό τρόπο να αγκαλιάσουν την αλλαγή. Με θυμάμαι όλο χαμόγελο να ανακοινώνω στα παιδιά μου πως το σχολείο κλείνει και μετά ξανά με χαμόγελο πως το σχολείο ανοίγει. Και στη συνέχεια, με αυτό το παγωμένο χαμόγελο να τους λέω πως κλείνει και πάλι, προσπαθώντας σε κάθε περίπτωση να αγκαλιάσω την αλλαγή και να βρω τα θετικά της. Από τη μία θα είμαστε σπίτι όλοι μαζί, θα σας βλέπω συνέχεια, θα ξυπνάτε πιο αργά, από την άλλη θα δείτε τους φίλους σας, τη δασκάλα σας, θα παίζετε τρελά! Η μαμά πάντα εκεί βράχος να υποστηρίξει και να στηρίξει. Μόνο η δική της καρδιά ξέρει πόσο δύσκολο είναι όλο αυτό…

Τα βάρη τα επωμίστηκαν οι μάνες. Εκείνες έπρεπε να καταφέρουν το ακατόρθωτο. Να συνδυάσουν δουλειά και παιδιά, οικογένεια και επαγγελματική υπόσταση. Και πώς να δουλέψεις και να είσαι σωστή στα deadlinesσου όταν το μωρό σου κλαίει δίπλα σου και το παιδάκι σου αρνείται να μπει στην τηλε-εκπαίδευση;

Τα απογεύματα ήταν εξίσου δύσκολα. Παιδιά έγκλειστα στα σπίτια τους με τόνους ενέργειας που δεν είχαν πού να την εκτονώσουν. Νεύρα, φωνές, τσακωμοί, κλάματα. Όμως η μαμά είναι πάντα εκεί. Να προσφέρει τη ζεστή αγκαλιά της και τη σιγουριά πως όλα θα πάνε καλά. 

Το τηλέφωνό της δεν σταμάτησε να χτυπά. Οι απαιτήσεις στη δουλειά της δεν μειώθηκαν, τα mails δεν σταμάτησα να έρχονται. Η εργαζόμενη μαμά με παιδιά στην τηλε-εκπαίδευση έφτασε στα όριά της. Το 24ωρο που ήδη πριν δεν ήταν αρκετό, τώρα έμοιαζε με κάποιο ανέκδοτο. Πότε να δουλέψει, πότε να μαγειρέψει, να καθαρίσει, να διαβάσει τα παιδιά της, να φροντίσει τον εαυτό της;

Ο εαυτός της πήγε φυσικά πίσω. Οι μητέρες έχοντας τόσους ρόλους στους οποίους έπρεπε να ανταποκριθούν, επέλεξαν συνειδητά να αφήσουν πίσω τον πιο «ασήμαντο» ρόλο στα μάτια τους. Τον ίδιο τους τον εαυτό. Τον ρόλο της γυναίκας. Ο χρόνος δεν υπήρξε σύμμαχος για να τους δώσει το περιθώριο να περιποιηθούν τον εαυτό τους, να απολαύσουν το μπάνιο τους, να ντυθούν όμορφα, να χτενιστούν και γιατί όχι να βαφτούν. Ήταν μια «μυστική» κοινή απόφαση που πήραν όλες οι μαμάδες του κόσμου στην covid εποχή. Να αφήσουν -για λίγο-πίσω τον εαυτό τους. 

Είναι σοκαριστικό ή καλύτερα συγκινητικό να βλέπεις μια μάνα «απ’ έξω». Αν την παρατηρήσεις ως εξωτερικός παρατηρητής τα μάτια σου θα γεμίσουν δάκρυα γιατί στ’ αλήθεια μιλάμε για ένα ον που τα καταφέρνει όλα και τα κάνει μάλιστα να δείχνουν τόσο … εύκολα. Το χαμόγελο σπάνια σβήνει από τα χείλη της και η αισιοδοξία ρέει στο αίμα της no matter what. 

Σκεφτείτε το κι εσείς. Ξέρετε έστω και μία μαμά που δεν τα κατάφερε καλά; Σκεφτείτε τη δική σας μαμά! Δεν είναι μια σούπερ ηρωίδα;

Άλλωστε η πρώτη και ίσως πιο μεγάλη αλλαγή που υφίσταται κάθε μαμά είναι η περιόδος της εγκυμοσύνης. Αλλά και της λοχείας. Το σώμα της αλλάζει μια για πάντα, είναι στιγμές που δεν το αναγνωρίζει στον καθρέφτη και όμως το αγαπά. Ποια μαμά δεν αγαπά τις ραγάδες τις εγκυμοσύνης της ή ακόμα το σημάδι της καισαρικής της; Εγώ έχω κάνει δύο καισαρικές και αν αγαπώ ένα σημείο στο σώμα μου, είναι αυτές οι τομές…

Tις αγαπώ τις μαμάδες, τις θαυμάζω και φυσικά από τη μέρα που έγινα κι εγώ μαμά, θαυμάζω όσο τίποτα και τη δική μου μαμά. Την είδα ξανά από άλλη οπτική. Ήταν πάντα το είδωλό μου, η νεράιδά μου, η ηρωίδα μου, αλλά τώρα καταλαβαίνω όλα όσα κρύβονταν κάποιες φορές πίσω από το χαμόγελό της. Μπορώ να αντιληφθώ τις θυσίες και όλα όσα πέρασε για να με μεγαλώσει.

Γιατί κι εγώ αυτά προσφέρω τώρα στα παιδιά μου, με πλήρη συνείδηση και τεράστια αγάπη. 

Μαμάδες, η χρονιά που πέρασαμε ήταν δύσκολη όμως πλέον μπορούμε να αισιοδοξούμε. Μπορούμε να κοιτάμε τους μήνες που έρχονται με αισιοδοξία και χαμόγελο. Τηλεκπαίδευση, εγκλεισμός, τηλεργασία και όλα όσα ζήσαμε μας έκαναν ακόμα πιο δυνατές. Το καταφέραμε και αυτό!

Άλλωστε εμείς οι γυναίκες αγαπάμε τις αλλαγές. Τις έχουμε στο αίμα μας και ξέρουμε πολύ καλά πώς να τις διαχειριστούμε.  

Μάλιστα, θα σας αποκαλύψω και ένα δικό μας μυστικό. Πριν από λίγες εβδομάδες, κι ενώ στο γραφείο η δουλειά ήταν αδιανόητη και στο σπίτι επικρατούσε ο γνωστός χαμός της τηλε-εκπαίδευσης, συνειδητοποίησα πως έχω κολλήσει Covid. Παρά το γεγονός πως είμαι νέα και χωρίς κάποιο υποκείμενο νόσημα, πέρασα τον κορωνοϊό αρκετά βαριά με αποτέλεσμα να μην μπορώ να δω τα παιδιά μου για περίπου 10 ημέρες. Έμεινα στο κρεβάτι με κλειστές κουρτίνες και αφόρητους πόνους στο σώμα, μην μπορώντας να σηκωθώ και να βοηθήσω στο οτιδήποτε. 

Και τότε ξέρετε τι συνειδητοποίησα; Πως… και ο άντρας μου όλα τα μπορεί. Είμαστε όμως εμείς οι γυναικες από τη φύση μας έτσι. Θέλουμε να έχουμε τον απόλυτο έλεγχο και πιστεύουμε πως μόνο εμείς μπορούμε να φέρουμε εις πέρας τις καταστάσεις.

Όμως κορίτσια, σας συμβουλεύω, επειδή το έζησα, να αφήσετε χώρο και στους άλλους να σας βοηθήσουν και να σας υποστηρίξουν στον μοναδικό αυτό ρόλο που λέγεται μητρότητα. 

Ας αγκαλιάσουμε τις αλλαγές στη ζωή μας, ας αγαπήσουμε τους εαυτούς μας, ας βρούμε χρόνο και για εμάς και ας απολαύσουμε τη ζωή με τον τρόπο που εξελίσσεται.