Λένε πως αν δεν έχεις σκύλο δεν έχεις νιώσει ποτέ την αγάπη χωρίς προϋποθέσεις. Και έτσι είναι. Όταν με έφεραν οι γονείς μου από το μαιευτήριο, με άφησαν στο κρεβατάκι μου στο πάτωμα, για να με μυρίσει η Λίζα. Έτσι έλεγαν τη σκυλίτσα με την οποία μεγάλωσα από μηδέν ετών και έμελλε να αποτελέσει την πρώτη μου φίλη, τον ακούραστο φύλακά μου και τον τρόπο για να γνωρίσω την αληθινή αγάπη. Η Λίζα κοιμόταν μέρα νύχτα δίπλα μου, άγρυπνος φρουρός για ένα μωρό που ήξερε πως έτσι τα είχε όλα. Η Λίζα έφυγε αφήνοντας αναντικατάστατο κενό όπως ξέρετε ότι αφήνουν τέτοιες απώλειες. Από πόσους δεν ακούς “ούτε σε άνθρωπο δεν έκαλψα έτσι” και είναι μεγάλη αλήθεια. Μια νέα ζωή, ένα νέο κουτάβι έρχεται να σε αποσυντονίσει και να σε συνεφέρει, γιατί η νέα ζωή που δημιουργείται κρέμεται κυριολεκτικά από πάνω σου.



Η στιγμή που μπαίνεις σπίτι και ένας μικρός σίφουνας ξεσηκώνεται για να σε υποδεχτεί, το συνεχές κούνημα της ουράς και μόνο με ένα βλέμμα σου, τα παρακάλια για χάδια, η ανυπομονησία της βόλτας και τα φιλιά σε όλο σου το πρόσωπο είναι οι μικρές χαρές της καθημερινότητας κάθε τυχερού ανθρώπου. Κάθε ανθρώπου που ζει με έναν σκύλο!



Φέτος πάρε απόφαση να του θυσιάσεις λίγο ακόμα χρόνο. Στην βόλτα του μην μιλάς στο κινητό, μίλα σε εκείνον. Όταν τον χαϊδεύεις, μην τον χαϊδεύεις μηχανικά, κοίτα τον στα μάτια και πες του πόσο τον αγαπάς! Θα σε καταλάβει. Κάνε μια μικρή παρασπονδία και δώστου μια λιχουδιά. Λένε πως η ουρά τους κουνιέται από την καρδιά τους. Και το εννοούν. Φέτος κάνε πράγματα για τον πιο αληθινό σου φίλο και δώστου λίγο ακόμα χώρο και χρόνο από τη ζωή σου. Πίστεψέ με, θα πάρεις πίσω πολλά περισσότερα:)