Ο καιρός ανοίγει και πραγματικά δεν κρατιόμαστε για τις ανοιξιάτικες εξορμήσεις. 

Σε αυτό το blog post θα μοιραστώ μαζί σας μερικά απαραίτητα πράγματα που πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να πάρετε μαζί σας στο ανοιξιάτικο backpack σας προκειμένουν οι εκδρομές σας να είναι γεμάτες από χαμόγελα και κέφι!

Για όλα υπάρχει η πρώτη φόρα. Έτσι υπάρχει και η πρώτη φορά που βγαίνουν τα πρώτα παιδικά δόντια, με εκδηλώσεις εκνευρισμού από τη μεριά του μικρού σας και φυσικά έρχεται και η πρώτη φορά της επίσκεψης - εμπειρίας στον οδοντίατρό σας. Τι πρέπει λοιπόν να γνωρίζετε για όλες αυτές τις πρώτες φορές;

Φέτος που ο Οδυσσέας αλλά και η Ιριάνα είναι σε ηλικία ικανή να απολαύσουν τις απόκριες, ένα πρωί μου ζήτησαν ξεκάθαρα "μαμά θέλουμε αποκριάτικο πάρτι".

Ποιος είναι ο δικός σου πρώτος φίλος; Δεν είναι μαγικό το δέσιμο που έχετε σήμερα ακόμα κι αν δεν ταιριάζετε καθόλου;

Ραγάδες. Ένα μεγάλο “θέμα” στην εγκυμοσύνη που μας ακολουθεί και έπειτα από αυτή. Ίσως να το συζητήσαμε με τις φίλες μου όσο ήμουν έγκυος περισσότερο και από την κυτταρίτιδα! Χαμός!

Προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που ντύθηκα αποκριάτικα... Ποια ήταν εκείνη η χρονιά που είχα επενδύσει πραγματικά σε χρόνο κυρίως για να βρω μια στολή που θα με μεταμόρφωνε ολοκληρωτικά σε κάτι άλλο. Πάω πίσω στα χρόνια και συνειδητοποιώ ότι στην ενήλικη ζωή μου, το θέμα "Απόκριες" το είχα αφήσει στην άκρη. 

Ο πυρετός αποτελεί ίσως τον πιο συνηθισμένο "επισκέπτη" των παιδιών μας και ξεκινώντας από νωρίς το φθινόπωρο φτάνουμε στις αρχές του καλοκαιριού για να νιώσουμε μια μικρή ανακούφιση και να πούμε -όχι με μεγάλη σιγουριά πάλι- πως έχουμε μπροστά μας 2-3 μήνες χωρίς ιώσεις και κρυολογήματα. 

Η οδήγηση με το μωρό ή το παιδί μας στο πίσω κάθισμα θα έπρεπε να γίνεται με απίστευτη προσοχή. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ. Η δικαιολογία "μα πάμε μόνο λίγα μέτρα ή λίγα τετράγωνα" δεν θα έπρεπε να ακουστεί από κανέναν γονιό. Η ασφάλεια των παιδιών μας είναι πρώτη προτεραιότητα και θα έπρεπε να τηρούμε τους κανόνες ευλαβικά.

Αρχικά να ξεκινήσουμε αυτό το post λέγοντας πως η μέση Ελληνίδα μάνα όταν ταΐζει το παιδί της, είτε αυτό είναι φαγητό είτε στην συγκεκριμένη περίπτωση του δίνει σταγόνες με βιταμίνη D, ανοίγει το στόμα της αντανακλαστικά κάνοντας την ίδια κίνηση με το παιδί της!

Πόσες είναι εκείνες οι φορές που ενώ νομίζετε έχετε τον έλεγχο ξαφνικά το μωρό σας πέφτει κάτω χτυπάει και γεμίζει με μικρές γρατζουνιές; Όσο κι να θέλουμε να το αποφύγουμε, οι μικροί τραυματισμοί είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα και το μόνο που απαιτούν για αρχή είναι ψυχραιμία! Τι μπορούμε όμως να κάνουμε στην περίπτωση ενός μικρού τραυματισμού; 

Νομίζω ότι δεν υπάρχει μάνα που να μην θυμάται με δάκρυα στα μάτια τις πρώτες στιγμές της γέννησης του μωρού της! Είναι στιγμές γεμάτες άγχος, αγωνία αλλά και αδιανόητη χαρά!

Δεν υπάρχει οικογένεια χωρίς κάποιο μέλος της να έχει ένα μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημα στον θυρεοειδή αδένα.