Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που μου έδειξαν πώς θα αλλάζω πάνα στον Οδυσσέα. Στο μυαλό μου η αλλαγή της πάνας ήταν ίσως το πιο εύκολο μαμαδίστικο task, όμως επειδή ήμουν η πρώτη από τις φίλες μου που απέκτησα μωρό δεν είχε χρειαστεί ποτέ ως τότε να αλλάξω εγώ μια πάνα. Εύκολο μεν, κάτι πολύ μακρινό δε.

Θυμάμαι τη μαία να μου εξηγεί πώς θα ξαπλώνω τον Οδυσσέα, πώς θα βάζω την πάνα κάτω από τον ποπό του, πώς θα την κλείνω… Ένιωθα λες και βρισκόμουν σε παράδοση του πιο SOS μαθήματος στο Πανεπιστήμιο και ήμουν έτοιμη να βγάλω χαρτί να κρατήσω σημειώσεις. Συγκεντρώθηκα όσο περισσότερο μπορούσα στα χέρια της για να συγκρατήσω κάθε κίνηση που έκανε.

Η πρώτη αλλαγή πάνας του Οδυσσέα:

Λίγη ώρα μετά, ήμασταν με τον Οδυσσέα στο σπίτι μας. Ο Οδυσσέας 2.650 κιλά, ένα σχετικά μικρό μωράκι με βαριάς μορφής παλλινδρόμηση, πράγμα που σήμαινε πως έπρεπε να τον αλλάζω σε γρήγορο χρόνο για να μην ανακατεύεται το στομαχάκι του. Τον πήρα αγκαλίτσα, τον ακούμπησα με προσοχή για πρώτη φορά στην αλλαξιέρα του και τον κοίταξα τρυφερά. Κάπως ζητούσα και τη δική του βοήθεια για την πρώτη αλλαγή πάνας. Ο γλυκός μου, συνεργάστηκε τόσο καλά και σε λίγα λεπτά όλο το άγχος μου, είχε εξαφανιστεί. Εκτοτε αλλάξαμε χιλιάδες φορές πάνα. Εγώ κι εκείνος, οι δυο μας, σε στιγμές που άλλοτε είχαν κλάμα (ειδικά το βράδυ μετά το μπάνιο που όλα τα μωράκια πεινάνε) και άλλοτε πολύ γέλιο…Γιατί τα μωρά όταν τα γδύνεις, το απολαμβάνουν όσο τίποτα!

Η μπέμπα και οι πάνες της:

Η άφιξη της μπέμπας, μου έδειξε πως όντως οι μαμάδες -και οι μπαμπάδες φυσικά- στα δεύτερα παιδιά, έχουν μια εμπειρία, λες και είναι “γεννημένοι γονείς”. Την πρώτη αλλαγή πάνας ούτε τη θυμάμαι, γιατί πολύ απλά έγινε μηχανικά! Χωρίς άγχος, χωρίς τίποτα! Απλά έγινε! 

Με δύο παιδιά σήμερα, που και τα δύο ακόμα φοράνε πάνα, ο Οδυσσέας το καλοκαίρι δεν κατάφερε να κάνει αποχωρισμό και επομένως ο χειμώνας θα μας βρει με πάνα-βρακάκι και η μπέμπα ενός έτους έχει ακόμα πολλές πάνες να αλλάξει, θα έλεγα πως μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μας, μας βρίσκει επάνω στην αλλαξιέρα!

Οι τρυφερές στιγμές στην αλλαξιέρα:

Και να σας πω κάτι, σκέφτομαι πως ναι, έχετε δίκιο όσες λέτε πως μετά τον αποχωρισμό της πάνας, ανακουφιστήκατε πολύ, όμως εμένα αυτές οι στιγμές θα μου λείψουν.

Γιατί επάνω στην αλλαξιέρα, έχεις το μωράκι σου να σε κοιτάει στα μάτια! Το κοιτάς και έχεις την απόλυτη ευθύνη του! Το φιλάς, του ζουμπάς τα ποδαράκια, τα χεράκια, την κοιλίτσα. Το περιποιείσαι και έχεις την μοναδική ευκαιρία να του τραγουδήσεις, να του μιλήσεις και μετά την αλλαγή της πάνας, να του κάνεις μια τεράστια αγκαλίτσα..

Άλλωστε πολλές μαμάδες, ομολογούν πως άκουσαν το πρώτο “μαμά” επάνω σε μια αλλαξιέρα!

Η δική μου συμβουλή:

Αν έπρεπε να δώσω μια -και μόνο μια- συμβουλή για την αλλαγή της πάνας, είναι να απολαύσετε τη διαδικασία! Αυτές τις στιγμές, με τα ευτράπελα και τα πιο τρυφερά, θα είναι εκείνες που θα θυμάστε όσο μεγαλώνουν τα παιδάκια σας.. Απολαύστε τη στιγμή, τραγουδήστε στο μωρό σας, χαϊδέψτε το δερματάκι του και πείτε του λόγια αγάπης! Άλλωστε για εκείνο, εκείνη τη στιγμή είστε ο κόσμος του όλος!

Αν πάντως θέλετε να δείτε μερικές ΠΟΛΥ σημαντικές συμβουλές για την ασφαλή και ευχάριστη αλλαγή πάνας, κάντε κλικ εδώ!! 

Με όλη μου την αγάπη

Μυρτώ

Photos | Danai Issaris