Να ένα μότο που το λες με διάφορες χροιές..

Γλυκά, σε μια φίλη σου που τα έχει παρατήσει όλα γιατί την άφησε ο γκόμενος και τα βλέπει όλα μαύρα: Ξεκίνα να ζεις ρε συ, είπαμε, φτάνει, η ζωή είναι δική σου.

Με νεύρα σε κάποιον που όλη μέρα κάθεται στον καναπέ και βολτάρει από καφετέρια σε μπαρ: Ξεκίνα να ζεις ρε φίλε, σήκω επιτέλους, κάνε κάτι, πάρε ενέργεια. Αν δεν σηκωθείς, πώς θα βρεις δουλειά;

Με προσπάθεια.... Στους συνεργάτες σου το μεσημέρι, όταν έχετε παραγγείλει, έχετε φάει στο γραφείο και είστε έτοιμοι για ύπνο! Ξεκίνα να ζεις, έχουμε γύρισμα, σήκω, πάμε!

Με αγάπη, ακόμα και στη μαμά σου που αισθάνεται πως μεγάλωσε και έχει πέσει: Ξεκίνα να ζεις ρε μαμά, πήρες σύνταξη, είσαι όμως τόσο νέα, κάνε πράγματα, βγες με τις φίλες σου, κάνε κάτι.

Με πείσμα, κυρίως στον εαυτό σου: Ξεκίνα να ζεις, είπαμε φέτος δεν θα είσαι όπως πέρσι, δεν θα αφήσεις πίσω τον εαυτό σου, θα κάνεις όλα όσα ονειρεύεσαι, όλα όσα γουστάρεις πραγματικά. Ναι, θα βρεις χρόνο να πας για snowboard μόλις χιονίσει, θα ξεκινήσεις ιαπωνικά που μια ζωή το λες και τελικά κοιτάς σαν χάνος το Proficiency που η μαμά σου, έβαλε στο κάδρο. Θα κάνεις ποδήλατο τα απογεύματα μετά τη δουλειά! Ξεκίνα να ζεις!



Κάθε φορά που πέφτω, κάθε φορά που αισθάνομαι κούραση, κυρίως ψυχολογική, το βλέπω γραμμένο σε ένα περίεργο φόντο μέσα στο μυαλό μου και αισθάνομαι λες και βάζω τον αόρατο φορτιστή μου στην πρίζα! Ναι, φέτος θα ζήσω μια χρονιά όπως την ονειρεύομαι, γεμάτη στιγμές, ενέργεια και χαμόγελα! Το καλοκαίρι τελείωσε, ο Σεπτέμβριος είναι εδώ και ξέρεις τι σκέφτομαι; Αυτό.... Ξεκίνα να ζεις!

#XekinaNaZeis

Τώρα είναι η στιγμή!