Η Μαριάνθη μου και ο Ντοστογιέφσκι της.
Added by myrto on December 4, 2013
Είναι με μερικούς ανθρώπους που δεν μπορείς να είσαι αντικειμενικός. Ένας από αυτούς είναι η κολλητή μου φίλη και εξαιρετικά ταλαντούχα ηθοποιός, Μαριάνθη (Μπαϊρακτάρη). Η Μαριάνθη φέτος, πρωταγωνιστεί, μαζί με 6 άλλους ακόμα καταπληκτικούς ηθοποιούς, στο σατιρικό διήγημα «Ο Κροκόδειλος» του Ντοστογιέφσκι.
Δεν θα σας πω αυτά που θα διαβάσετε και αλλού, ότι δηλαδή είναι "ένα από τα ώριμα διηγήματα του μεγαλοφυούς συγγραφέα, παίζεται στο Από Μηχανής Θέατρο σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα", αλλά θα σας πω την προσωπική μου εμπειρία.
Είδα την παράσταση δύο φορές. Την πρώτη έφυγα σκεπτική. Μου είχε αρέσει πολύ, είχα απολαύσει τους ηθοποιούς που έπαιζαν στο ένα μέτρο από την καρέκλα μου, είχα εντοπίσει τις εξαιρετικά ευφυείς - ως συνήθως- σκηνοθετικές πινελιές της Κατερίνας Μπερδέκα, αλλά δεν το απόλαυσα όσο χαλαρά θα ήθελα. Ξέρετε, στο θέατρο, η ψυχολογία του θεατή παίζει πρωταρχικό ρόλο. Το πώς θα πας να δεις μια παράσταση μπορεί να σε επηρέασει σε πολύ μεγάλο βαθμό και εγώ εκείνη την πρώτη φορά δεν ήμουν όσο χαλαρή και ήρεμη έπρεπε για να εστιάσω σωστά. Τη δεύτερη φορά, ήμουν όπως έπρεπε να είμαι. Η παράσταση ξεκίνησε, τα φώτα εστίασαν επάνω στους 7 ηθοποιούς και από το πρώτο λεπτό, ένιωσα πως θα δω μια διαφορετική εκδοχή. Έτσι και έγινε.
Η παράσταση σε μεταφέρει στην Αγία Πετρούπολη του 19ου αιώνα. Με τα καμαρίνια ανοιχτά και τους ηθοποιούς ντυμένους στα μαύρα, αισθάνεσαι απότομα να βλέπεις μπροστά σου ένα ολόκληρο τσίρκο. Και έναν κροκόδειλο. Μη με ρωτάτε πώς. Εγώ το είδα. Η Γιελιένα Ιβάνοβνα και ο σύζυγος της Ιβάν Ματβιέιτς, μαζί με έναν καλό τους φίλο επισκέπτονται αυτό το άγριο ζώο που ξαφνικά νευριάζει και κατασπαράζει τον Ιβάν. Οι ισορροπίες ταράσσονται και καλά κρυμμένα συναισθήματα και πάθη ξεπηδούν από την κοιλιά του ζώου, που φέρνει στην επιφάνεια τους αληθινούς χαρακτήρες των προσώπων. Ο Ιβάν Ματβιέιτς, δεν πεθαίνει, καθώς η κοιλιά του κροκόδειλου είναι άδεια και εξαιρετικά φιλόξενη. Έτσι ο ίδιος, βρίσκει μια μοναδική ευκαιρία να αποτελέσει το κέντρο του δικού του κόσμου, να φιλοσοφήσει, να μεγαλουργήσει και επιτέλους οι άνθρωποι να του δώσουν την προσοχή που πιστεύει ότι του αξίζει. Η -παρά λίγο- χήρα σύζυγός του, απελευθερώνεται από τα δεσμά του γάμου και μπορεί free as a bird να ερωτοτροπεί με όλους εκείνους που την κάνουν να ξανα-αισθανθεί ποθητή. Ο κολλητός φίλος του κατασπαραχθέντα Ιβάν, δοκιμάζει τις δυνάμεις του για να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και ο Γερμανός ιδιοκτήτης του κροκόδειλου (Γιώργος Βουβάκης σε φανταστική ερμηνεία που σου προκαλεί δάκρυα από τα γέλια), εξετάζει αυτή την εξαιρετικά ευνοϊκή για εκείνον συγκυρία, ώστε να αυξήσει το εισιτήριο και το προσωπικό του κεφάλαιο, χρησιμοποιώντας το ζώο και τον Ιβάν που βρίσκεται στην κοιλιά του ως ένα απίστευτα αποδοτικό μέσο επένδυσης. Και όλα αυτά σε ένα έργο που γράφτηκε τον 19ο αιώνα και σου δίνει την αίσθηση πως μιλάει για το εδώ και το τώρα. Η κρίση, τα ξένα κεφάλαια, ο καπιταλισμός, οι μηχανισμοί της εξουσίας, οι προσωπικές φιλοδοξίες περνούν μπροστά σου μέσα από ένα σατιρικό πρίσμα για να σε κάνουν να σκεφτείς τον κύκλο της ιστορίας.
7 καρέκλες, λίγο γρασίδι, καπέλα, μαύρα σκηνικά και 7 φανταστικοί ηθοποιοί υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες μιας γυναίκας που φαίνεται πως έχει βρει τον τρόπο να διαφέρει. Η Κατερίνα Μπερδέκα είναι η σκηνοθέτις που θα διαβάσει ένα κείμενο και θα το φέρει στα μέτρα της. Θα σε κάνει να το θυμάσαι για μια ζωή. Δεν είναι πάνω στη σκηνή, αλλά την αισθάνεσαι γιατί ξέρεις πως 100 άνθρωποι αν σκηνοθετούσαν αυτό το κείμενο, δεν θα το έκαναν "έτσι". Η Κατερίνα ξετυλισσεί ένα σύνθετο κουβάρι και του δίνει μια minimal διάσταση, συνδυάζει την αφαιρετικότητα με τα πολυεπίπεδα νοήματα, το φως με το σκοτάδι. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για εκείνη, διαβάστε μια συνέντευξή της εδώ.
Οι ηθοποιοί εξαιρετικοί ένας προς έναν. Με πολλή ένταση, σπιρτάδα και ένα εσωτερικό "μπρίο" όλοι τους μιλάνε ο ένας σχεδόν πάνω στον άλλο, χωρίς όμως να αλληλοκαλύπτονται. Εσύ, ο θεατής, προσπαθείς να πιάσεις τον απίστευτα καλοδουλεμένο ρυθμό τους, να μην χάσεις ούτε μια ατάκα, ούτε ένα νεύμα, ενώ ταυτόχρονα βάζεις τα δυνατά σου να χωρέσεις στο οπτικό σου πεδίο και τους επτά. Για μένα, μια από τις καλύτερες παραστάσεις της σεζόν, που πρέπει να δείτε για παραπάνω από έναν λόγους.
Και για τα τυπικά:
Θεατρική διασκευή: Κατερίνα Μπερδέκα, Στράτος Σωπύλης
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Μπερδέκα
Σκηνικά – Κοστούμια: Νίκος Αναγνωστόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Παπαλάμπρου
Φωτισμοί: Αλίκη Δανέζη- Κnutsen
Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Βουβάκης, Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη, Αθηνά Μπερδέκα, Κωνσταντίνος Μωραΐτης, Παναγιώτης Σακελλαρίου, Στράτος Σωπύλης, Καλλιόπη Τζερμάνη
Η παράσταση παίζεται στο "Από Μηχανής" θέατρο, Ακαδήμου 13 στο Μεταξουργείο κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 20.00 και τις Κυριακές στις 18.30.
Δεν θα σας πω αυτά που θα διαβάσετε και αλλού, ότι δηλαδή είναι "ένα από τα ώριμα διηγήματα του μεγαλοφυούς συγγραφέα, παίζεται στο Από Μηχανής Θέατρο σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα", αλλά θα σας πω την προσωπική μου εμπειρία.
Είδα την παράσταση δύο φορές. Την πρώτη έφυγα σκεπτική. Μου είχε αρέσει πολύ, είχα απολαύσει τους ηθοποιούς που έπαιζαν στο ένα μέτρο από την καρέκλα μου, είχα εντοπίσει τις εξαιρετικά ευφυείς - ως συνήθως- σκηνοθετικές πινελιές της Κατερίνας Μπερδέκα, αλλά δεν το απόλαυσα όσο χαλαρά θα ήθελα. Ξέρετε, στο θέατρο, η ψυχολογία του θεατή παίζει πρωταρχικό ρόλο. Το πώς θα πας να δεις μια παράσταση μπορεί να σε επηρέασει σε πολύ μεγάλο βαθμό και εγώ εκείνη την πρώτη φορά δεν ήμουν όσο χαλαρή και ήρεμη έπρεπε για να εστιάσω σωστά. Τη δεύτερη φορά, ήμουν όπως έπρεπε να είμαι. Η παράσταση ξεκίνησε, τα φώτα εστίασαν επάνω στους 7 ηθοποιούς και από το πρώτο λεπτό, ένιωσα πως θα δω μια διαφορετική εκδοχή. Έτσι και έγινε.
Η παράσταση σε μεταφέρει στην Αγία Πετρούπολη του 19ου αιώνα. Με τα καμαρίνια ανοιχτά και τους ηθοποιούς ντυμένους στα μαύρα, αισθάνεσαι απότομα να βλέπεις μπροστά σου ένα ολόκληρο τσίρκο. Και έναν κροκόδειλο. Μη με ρωτάτε πώς. Εγώ το είδα. Η Γιελιένα Ιβάνοβνα και ο σύζυγος της Ιβάν Ματβιέιτς, μαζί με έναν καλό τους φίλο επισκέπτονται αυτό το άγριο ζώο που ξαφνικά νευριάζει και κατασπαράζει τον Ιβάν. Οι ισορροπίες ταράσσονται και καλά κρυμμένα συναισθήματα και πάθη ξεπηδούν από την κοιλιά του ζώου, που φέρνει στην επιφάνεια τους αληθινούς χαρακτήρες των προσώπων. Ο Ιβάν Ματβιέιτς, δεν πεθαίνει, καθώς η κοιλιά του κροκόδειλου είναι άδεια και εξαιρετικά φιλόξενη. Έτσι ο ίδιος, βρίσκει μια μοναδική ευκαιρία να αποτελέσει το κέντρο του δικού του κόσμου, να φιλοσοφήσει, να μεγαλουργήσει και επιτέλους οι άνθρωποι να του δώσουν την προσοχή που πιστεύει ότι του αξίζει. Η -παρά λίγο- χήρα σύζυγός του, απελευθερώνεται από τα δεσμά του γάμου και μπορεί free as a bird να ερωτοτροπεί με όλους εκείνους που την κάνουν να ξανα-αισθανθεί ποθητή. Ο κολλητός φίλος του κατασπαραχθέντα Ιβάν, δοκιμάζει τις δυνάμεις του για να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και ο Γερμανός ιδιοκτήτης του κροκόδειλου (Γιώργος Βουβάκης σε φανταστική ερμηνεία που σου προκαλεί δάκρυα από τα γέλια), εξετάζει αυτή την εξαιρετικά ευνοϊκή για εκείνον συγκυρία, ώστε να αυξήσει το εισιτήριο και το προσωπικό του κεφάλαιο, χρησιμοποιώντας το ζώο και τον Ιβάν που βρίσκεται στην κοιλιά του ως ένα απίστευτα αποδοτικό μέσο επένδυσης. Και όλα αυτά σε ένα έργο που γράφτηκε τον 19ο αιώνα και σου δίνει την αίσθηση πως μιλάει για το εδώ και το τώρα. Η κρίση, τα ξένα κεφάλαια, ο καπιταλισμός, οι μηχανισμοί της εξουσίας, οι προσωπικές φιλοδοξίες περνούν μπροστά σου μέσα από ένα σατιρικό πρίσμα για να σε κάνουν να σκεφτείς τον κύκλο της ιστορίας.
7 καρέκλες, λίγο γρασίδι, καπέλα, μαύρα σκηνικά και 7 φανταστικοί ηθοποιοί υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες μιας γυναίκας που φαίνεται πως έχει βρει τον τρόπο να διαφέρει. Η Κατερίνα Μπερδέκα είναι η σκηνοθέτις που θα διαβάσει ένα κείμενο και θα το φέρει στα μέτρα της. Θα σε κάνει να το θυμάσαι για μια ζωή. Δεν είναι πάνω στη σκηνή, αλλά την αισθάνεσαι γιατί ξέρεις πως 100 άνθρωποι αν σκηνοθετούσαν αυτό το κείμενο, δεν θα το έκαναν "έτσι". Η Κατερίνα ξετυλισσεί ένα σύνθετο κουβάρι και του δίνει μια minimal διάσταση, συνδυάζει την αφαιρετικότητα με τα πολυεπίπεδα νοήματα, το φως με το σκοτάδι. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για εκείνη, διαβάστε μια συνέντευξή της εδώ.
Οι ηθοποιοί εξαιρετικοί ένας προς έναν. Με πολλή ένταση, σπιρτάδα και ένα εσωτερικό "μπρίο" όλοι τους μιλάνε ο ένας σχεδόν πάνω στον άλλο, χωρίς όμως να αλληλοκαλύπτονται. Εσύ, ο θεατής, προσπαθείς να πιάσεις τον απίστευτα καλοδουλεμένο ρυθμό τους, να μην χάσεις ούτε μια ατάκα, ούτε ένα νεύμα, ενώ ταυτόχρονα βάζεις τα δυνατά σου να χωρέσεις στο οπτικό σου πεδίο και τους επτά. Για μένα, μια από τις καλύτερες παραστάσεις της σεζόν, που πρέπει να δείτε για παραπάνω από έναν λόγους.
Και για τα τυπικά:
Θεατρική διασκευή: Κατερίνα Μπερδέκα, Στράτος Σωπύλης
Σκηνοθεσία: Κατερίνα Μπερδέκα
Σκηνικά – Κοστούμια: Νίκος Αναγνωστόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Παπαλάμπρου
Φωτισμοί: Αλίκη Δανέζη- Κnutsen
Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Βουβάκης, Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη, Αθηνά Μπερδέκα, Κωνσταντίνος Μωραΐτης, Παναγιώτης Σακελλαρίου, Στράτος Σωπύλης, Καλλιόπη Τζερμάνη
Η παράσταση παίζεται στο "Από Μηχανής" θέατρο, Ακαδήμου 13 στο Μεταξουργείο κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 20.00 και τις Κυριακές στις 18.30.
Leave a Reply