Αυτό είναι ένα post που δεν ξέρω από πού  να το πιάσω, από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω.. Θα το προσπαθήσω όμως, γιατί σήμερα είναι Δευτέρα και ενώ όλοι στη δουλειά είναι ξεκούραστοι και μιλάνε για το σαββατοκύριακό τους, εγώ αισθάνομαι σαν να είναι πέμπτη μεσημέρι και είμαι στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Τι αλλάζει λοιπόν τις Κυριακές σου όταν γίνεις μάνα;

1. Το ξυπνητήρι...ε χμμμ λάθος. Το μωρό κλαίει στις 6.00. Επτά παρά αν είσαι από τις τυχερές. Εσύ, που εννοείται πως πλέον κάνεις μόνο επιφανειακό ύπνο, πετάγεσαι σαν τον κλόουν μέσα στο ξύλινο κουτάκι με το ελατήριο, δεν παραπατάς πουθενά και με απόλυτη συναίσθηση - αφού ουσιαστικά ποτέ δεν κοιμήθηκες βαριά- φτάνεις στην κούνια του. Άντε βρε, καλημέρα!

2. Θες περίπου 20 δευτερόλεπτα για να πιστέψεις ότι όντως το εννοεί και εσύ πρέπει ναι, να φτιάξεις γάλα, να θηλάσεις, να κάνεις κάτι anyway για να σταματήσει το κλάμα. Ταίζεις, νανουρίζεις, χαϊδεύεις, μιλάς και συμπεριφέρεσαι σαν να είναι μεσημέρι. Η ώρα είναι 6.30 και είσαι ήδη σωματικά αλλά και ψυχικά κουρασμένη.

3. Στις 7.00 το μωράκι σου απολαμβάνει έναν υπέροχο ύπνο. Εσύ πάλι, έχεις ξυπνήσει για τα καλά και όσο κι αν κρύβεσαι κάτω από το πάπλωμά σου και όσα ψεύτικα χασμουρητά κι αν κάνεις μήπως πάρει το μήνυμα ο εγκέφαλος, οι σκέψεις σου ότι πρέπει να μαγειρέψεις, να απλώσεις, να τακτοποιήσεις, τριβελίζουν το μυαλό σου και τελικά αποφασίζεις να σηκωθείς.

4. Οκ το παίρνεις απόφαση. Κυριακή είναι θα ασχοληθείς με το σπίτι. Άλλωστε όσο περνάει η ώρα, σου αρέσει που το μπάχαλο που λέγεται κουζίνα αρχίζει να καθαρίζει και να συμμαζεύεται. Πλυμένα μπιμπερό, οι κατσαρόλες στη θέση τους, παίρνεις Dettol για τον πάγκο και όλα αρχίζουν να μοιάζουν όμορφα! Την ώρα που τρέχει το νερό της βρύσης και εσύ τρίβεις ένα ταψί που ξέμεινε από χτες, ακούς κλαματάκι. Έλα μωρέ, λες, ιδέα μου θα είναι..

5. Εμ, δεν είναι ιδέα σου! Το μικρό πριγκιπόπουλο ξύπνησε! Παρατάς ταψί, σκουπίζεις χέρια και έφυγες... Μια νέα μέρα ξεκινάει! Αγκαλίτσες, φιλάκια, αλλαγή πάνας (μα πόσο μπορεί να γεμίσει ένα Babylino ένα μωρό 10 κιλών;), βάζουμε καθαρά ρουχαλάκια, πλένουμε μουτράκια και... αρχίζει το παιχνίδι.

6. Πού είναι οι εποχές που ξυπνούσες στις 12.30, έβαζες τηλεόραση και έλιωνες κανένα 2ωρο ακόμα στον καναπέ; Επ! Δεν είναι ώρες για τέτοιες σκέψεις. Για πάμε να χτίσουμε τα τουβλάκια, να περπατήσουμε όλο το σπίτι 42 φορές πάνω κάτω χέρι χέρι, να πετάξουμε τα μπαλάκια ο ένας στον άλλο, να κάνουμε τη γατούλα, το παπάκι, την αγελαδίτσα...

7. Η ώρα είναι 11.00. Στα πρόθυρα της κατάρρευσης και αφού έχεις ξοδέψει κάθε ίχνος ενέργειας που σου είχε απομείνει, παίρνεις αγκαλιά το μωρό σου και ετοιμάζετε μαζί το φρούτο, το δεκατιανό, το γάλα, ή ό,τι τέλος πάντων περιλαμβάνει το πρόγραμμα. Να φάει αμέσως; Κάτσε μη ζητάς πολλά. Θα πρέπει να τραγουδήσεις, να χορέψεις, να χτυπήσεις κλακέτες, να κάνεις τη γατούλα, το παπάκι, την αγελαδίτσα...

8. Τηλέφωνο! Σωτηρία! Η γιαγιά! Ρωτάει αν θέλουμε να πάμε σπίτι της για μεσημεριανόοοο!! Γιέιιι!! Μπορούμε άραγε να θεωρήσουμε μεσημεριανό το φαγητό από τις 12; Αμέ, γιατί όχι! Άρα ετοιμαζόμαστε ευθύς αμέσως! Βρήκες βοηθό στο παιχνίδι, και τι βοηθό! Τον καλύτερο!

9. Βόλτα = ανεμελιά. Παίρνεις κινητό, κλειδιά, γυαλιά και έφυγες. Όπα περίμενε. Για πάμε λίγο να ετοιμάσουμε και το μπεμπέ! Αλέθουμε φαγητό, το βάζουμε στο ειδικό δοχείο, σε ειδικό σακουλάκι παίρνουμε κουταλάκι, πιπίλες ημέρας, πιπίλες ύπνου, στην τσάντα βάζουμε Babylino, μωρομάντηλα, υποσέντονα, δεύτερη αλλαξιά, δυο σαλιάρες, τρία παιχνίδια, ένα σκουφάκι, ένα μπουφάν, καλτσάκια, πιαστράκι πιπίλας, αρκουδάκι, μπιμπερό για το νερό του και νομίζω.. εντάξει τα πήρες όλα. Όπα περίμενε. Άσε το μπεμπέ σε ασφαλές σημείο και φόρτωσε στο αυτοκίνητο το καρότσι. Καλέ πιο γρήγορα, κλαίει το μωρό. Πάρε κλειδιά, τσέκαρε ότι έχεις κλείσει τον θερμοσίφωνα, το μωρό αγκαλιά, η τσάντα στον άλλο ώμο και όλοι μαζί μπουρδουκλωθείτε/ μπείτε στο αυτοκίνητο.

10. Χτυπάει το τηλέφωνο. Η κολλητή σου. "Έλα ρε μόλις ξύπνησα, βγήκαμε χτες και είμαι χάλια, θες να πάρεις τον μικρό να έρθετε να κάτσουμε καναπέ;". Της το κλείνεις στα μούτρα, και βάζεις το cd με το Baby Vivaldi λίγο πιο δυνατά από ό,τι συνήθως.

Η ώρα είναι 12 παρά τέταρτο.

Μ.

ΥΓ: Όλα αυτά είναι πολύυυ διαφορετικά όταν έχεις έναν μπαμπά σαν τον δικό μας, που τα αναλαμβάνει όλα:) Όμως όταν ο μπαμπάς τρέχει στο Μαραθώνιο, μας δίνει την ευκαιρία να αντιληφθούμε πώς θα ήταν οι Κυριακές χωρίς εκείνον και να γράψουμε και κανένα post ;)