Αχ εμείς οι μαμάδες, είμαστε ρε παιδί μου περίεργο είδος. Υπό εξαφάνιση δεν μας λες γιατί είμαστε ΠΑΝΤΟΥ και είμαστε και λίγο έντονες στην παρουσία μας!

Πρόσφατα ταξίδεψα για τις Σπέτσες και σε αυτό το 2ωρο της παραμονής μου στο καράβι, επειδή ήμουν μόνη μου είπα να παρατηρήσω τις μαμάδες για να γράψω αυτό το άρθρο.. Τι μαμάδες είδα λοιπόν;

Η ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ
Τα “Γιαννάκη πού πας” και τα “Ελένη να σε βλέπω” τα εκτόξευαν χωρίς καμία ντροπή προς πάσα κατεύθυνση και με φωνή που θα της άκουγαν και τα παιδάκια σε διπλανό πλοίο. Το έβλεπε το παιδάκι και το ρωτούσε πού είναι. Μιλάμε για στιγμές όπου η μητρότητα συναντά τον σουεραλισμό. 

Η ΛΥΝΩ SUDOKU - ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙΣ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ
Εντάξει με ενοχλεί η υστερική μάνα, αλλά και η μάνα που το παιδί της έχει θρονιαστεί δίπλα μου και μου πατάει το πληκτρολόγιο του macbook μου, ενώ εκείνη λύνει Sudoku και δεν ξέρει πού βρίσκεται το καμάρι της, με ενοχλεί ακόμα περισσότερο. Η μαμά “λύνω sudoku” νιώθει ασφάλεια ότι βρίσκεται στο κλειστό περιβάλλον ένός καραβιού  (σου λέει, πού θα πάει; θα φύγει; δεν μπορεί) και αποφασίζει να πάρει το αίμα της πίσω, χαλαρώνοντας σε μια καρέκλα και κατεβάζοντας διακόπτες.

Η ΜΑΜΑ  ΠΑΝΤΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ
Αν το πιστεύετε στο μπροστινό μου κάθισμα καθόταν μαμά με υπέροχο κοριτσάκι περίπου 10 ετών, που το ανάγκασε παρά τον αέρα και το κούνημα να κάτσει στην καρέκλα του, να βγάλει το ειδικό βιβλίο που είχαν πάρει για τις διακοπές και να λύσει “ευχάριστες” ασκησούλες που θα ακονίσουν το μυαλουδάκι της για να είναι και του χρόνου σημαιοφόρος! 

Η ΜΟΝΙΜΩΣ ΕΞΑΛΛΗ
Καθόταν ήσυχος ο Ανδρέας, του έλεγε “τι, νύσταξες από τώρα”. Σηκωνόταν το παιδάκι να δει τη θάλασσα “κουνάει αγόρι μου, κάτσε κάτω”. “Μαμά θέλω νερό”, είπε γιατί είχε 38 βαθμούς, “τώρα το θυμήθηκες, τώρα έχει ουρά, θα σου πάρω άμα αδειάσει”. Το παιδάκι ό,τι κι αν έκανε, ό,τι κι αν έλεγε άκουγε απαντήσεις που έπαιζαν μεταξύ ειρωνείας και απαξίωσης… 

Η ΤΡΥΦΕΡΗ
Αχ αυτή η μαμά. Δύο ώρες έπαιζε με το μωρό της. Το περπάτησε πέρα δώθε εκατό φορές, το αγκάλιασε, το φίλησε άλλες τόσες. Της έκανε κούκου τα με τα έγγραφα ασφάλειας του πλοίου, το ξανα φίλησε, το ξανα αγκάλιασε.

Σκέφτομαι ότι καμιά φορά είναι καλό να κοιτάμε τους εαυτούς μας απέξω. Όλες έχουμε υπάρξει όλα τα είδη των μαμάδων για κάποιο λεπτό ή για μεγαλύτερο διάστημα και το έχουμε κάνει από αγάπη. Όμως αν δεις τον εαυτό σου απέξω συνειδητοποιείς πότε ξεπερνάς τα όρια και πού πρέπει να σταματήσεις. Το μόνο που δεν θέλει όρια είναι η αγάπη, οι αγκαλιές και τα φιλιά

Καλό καλοκαίρι σε όλες!

Με όλη μου την αγάπη

Μυρτώ